Zuid Korea

Busan, dinsdag 2 juli 2013

 

 

De eerste dag in Zuid-Korea. Het miesert wat maar kom op, ook hier is het regentijd! Busan is een stad met zo'n 4 miljoen inwoners dus toch nog 5x Amsterdam. Veel hoogbouw. Mijn hostel, Indyhouse, ligt tussen een markt en het strand; Zandvoort maar dan wolkenkrabbers en mega hotels in plaats van strandtenten. Wel prettig wandelen langs de boulevard en het strand. In de loop van de dag wordt het weer ruiger en tegen de avond heb ik moeite mij staande te houden tegen de harde wind in. Geen zwemmers in de te wilde zee. Wel een paar surfers, geen toekomstige wereld kampioenen. Het is opvallend hoe anders het her is dan in Japan. De mensen reageren, knikken, groeten of lachen terug. Zelfs een praatje is mogelijk hoewel ze net zo slecht, of beter gezegd geen, Engels spreken als in Japan. Ook het aanbod van eten verschilt, veel groenten en fruit, zoals het hoort in een Aziatisch land. De noedelsoep blijft, alleen het aandeel groenten is groter. En het is allemaal wat goedkoper dan in Japan. Was daar een hostel gemiddels 2500 yen, ca. 20 Euro, hier betaal ik voor een zeer luze hostel nog geen tientje per dag. Alleen koffie is net zo duur als in Japan. Een overigens uitstekende cappucino kostte 4450 Won, ongeveer 3 euro. Alleen Starbucks is duurder. Veel vis, meestal nog min of meer levend, en veel stalletjes waar je gefrituurde hapjes kunt kopen. Met saus en dan in ieder geval een beetje pittig.
In de stad wemelt het van de politie in ME tenue. En met wemelen bedoel ik honderden of misschien wel meer. Een Amerikaanse kamergenoot weet dat het gaat om protesten tegen een Chinees- Koreaans handelsverdrag. Hij heeft wel wat protesters gezien maar geen aanvaringen. Beetje onnodig machtsvertoon. Aan het begin van de avond marcheert alles weer naar de tientallen gereedstaande bussen, op naar moeders de vrouw. At least they are unarmed, zegt de Amerikaan uit Seattle, dat is in zijn land anders dus.
Al met al geen slechte eerste dag.

File:Korea-Busan-Busan Tower-01.jpg

Busan, woensdag 3 juli 2013

Ik heb besloten dat het genoeg is. Het strand is leuk, de voortdurende aanwezigheid van het leger ME's en de afwezigheid van demonstranten begint me danig te irriteren en ik besluit een buskaartje naar de volgende halte te gaan kopen. Met een ticket naar Mokpo op zak aansluitend met een onbekende metrolijn naar het eindpunt. En dat is een behoorlijk eind. De bebouwing slingert zich in lange rijen torenflats door het dal. Maar ja, iedereen moet wonen en als er te weinig vlak land is dan maar de hoogte in. De flats hebben vaak mooie namen en zijn in ieder geval genummerd.

 

 

 

 

IMAG0333.jpg

 

 

IMAG0301.jpg

 

 

Wat doen we in de metro?     Precies! Behalve als we slapen

Als ik terug kom moet ik zelfs langs een dwars op de rijweg geplaatste politiebus en strak langs een linie ME. Kort daarna staan er een paar het verkeer te regelen. Niet op te letten want een bus rijdt dwars door de zebra. Ik kan het niet laten om die gasten in het NL en met gebaren te laten weten wat er gebeurd. Of ze het snappen weet ik niet maar het helpt mij wel. Blijft irritant. Jammer. Wel erg jonge kinderen trouwens en geen meisjes. In de avond nog even langs het strand banjeren en een lekkere grote cappucino. De blauwe golf is inmiddels naar de rijstpotten. Voor mij is het genoeg geweest.

Het wordt stil op de site. Kost te veel tijd om te vullen. Uploaden fotoos via pad lukt niet en d PC in het hostel heeft XP in het 허ㅓ숀 ㅇ ㄳ ㅂ ㅈ   en probeer dan maar eens wat voor elkaar te krijgen. Bovendien is het keyboard gammel. Dus maar ff niks i.p.v. ergeren 

Busan - Mokpo, donderdag 4 juli 2013

Met de intercity bus naar Mokpo, van waaruit ik met de boot naar Jeju wil. Het begint met consternatie. Want de bus zou vertrekken van platform 25 om 9:30. Om 9:35 worden er wat wachtende passagiers zenuwachtig want vertraging hoort niet. De platformverantwoordelijke met bureau in de openlucht begint nerveus in zijn papieren te bladeren. Hij gaat bellen en er komt een functionaris bij. Het blijkt dat de bus naar Mokpo vandaag van een andere platform is vertrokken maar dat verzuimd is de al wachtende passagiers op platform 25 te verwittigen. Veel consternatie. Mij maakt het niet uit want ik heb de tijd en ze zullen het wel regelen. En dat gebeurt. Wij mogen met een andere bus mee die ongeveer dezelfde richting uitgaat en de eerder naar Mokpo vertrokken bus zal op een parkeerplaats ergens op de snelweg op ons wachten. Ik snap er allemaal geen fluit van maar er zijn gelukkig mensen die in wat gebroken Engels mij alles uitleggen en mij beloven te helpen bij de overstap. Wij zijn hier per slot van rekening niet meer in Japan.  In Mokpo is geen hostel dus ik was gedwongen een hotel te nemen. Geen routebeschrijving want hotelgangers gaan kennelijk altijd met de taxi. Ik ook dus. Goedkoop hotel met beetje verborgen ingang via de garage. Ik ga ontdekken waarom. Het is een love hotel dat ze ook op booking sites hebben gezet, voor meer omzet. Misschien wordt er hier minder gevreeen en hebben ze meer omzet nodig. Wel goedkoop, mider dan 30 euro per nacht. Groot bed met rode sfeerverlichting. Lang gezocht hoe ik het uit en aan kon doen. Nergens schakelaars maar per ongeluk ontdekte ik dat de lichtschakelaars op dezelfde afstandbediening zaten als die voor de TV. Keurige badkamer. In de kamer aftershave, dag- en nachtcremes, ander reukwaterjes, papieren tissues en kapotjes. Alles wat stelletje zich kan wensen. En voor als de verveling toeslaat, een complete PC op de kamer. De omgeving is weinig stimulerend; nieuwbouw en veel eten en drinken. In de middag neem ik een taxi naar het station om bij de tourist info een stadsplan te halen en te informeren naar de boten voor Jeju. Gewapend met die info ben ik door de havenwijk op zoek gegaan naar de ferry terminal. Dat was maar goed ook want nu kon ik de daarop volgende dag de taxichauffeur helpen die mij zeker en vast bij de foute terminal wilde afzetten. Ik kon overigenbs geen ticket kopen want het loket was dicht. Morgen dan maar.

 

Mokpo - Jeju, vrijdag 5 juli 2013

Op de terminal fing eindelijk de ticketbalie open. Maar helaas, er kon niet geboekt worden want het systeen lag plat. Bovendien was de Ferry uitgevallen. Maar geen probleem. Ik kon met een andere mee, maar wel vanaf een andere terminal. En met mij vele anderen. En dus was de bus vol. Geen probleem, er werd een luxe minibus voorgereden waarin ik kon plaats nemen. Even later nog twee Chinese zakenlieden, waarvan er eentje uitstekend Engels sprak en asl tolk fungeerde voor de ander. Het wachten was nog op een Amerikaanse vrouw wiens bus vertraging had. Inmiddels nog steeds geen ticket. "No Problem". De alternatieve ferry terminal was 40 km verderop. Daar kon ik een ticket kopen. Groot schip met, helaas, alleen klein afgezet stukje buietn op het achterdek, voor rokers. Ruw weer en regen, dus niet veel te zien. Veel mensen beetje ziek.   

Seogwipo op Jeju, zaterdag 6 tot en met woensdag 10 juli 2013

Seogwipo is een stadje op de heuvels rondom een baai en daarmee een natuurlijke haven. Veel vissersboten die 's-nachts vissen met verlichying en dat geeft een apart gezicht, al die felle lichten op zee zover als je kijkt. Zo bedonderen ze de vissen en inktvissen; he, de zon schijnt veer, alten we een kijkje nemen. En dan is daar het net. Heel veel visrestaurants of moet ik zeggen aquaria? Als je denkt dat het een viswinkel is zie je achter de aquaria een restaurant dus ik heb maar bedacht dat het restauquaria zijn. En, opmerkelijk, heel veel aal. En ik dacht dat die bij ons bijna uitgeroeid waren. 

Seogwipo is heel groen en buitengewoon netjes, opvallend aangeharkt. En veel toeristen maar zeker niet irritant. Daardoor zijn er ook veel gezellige voorzieningen zoals wat terrasjes en een straatje met galleries en kralenwinkeltjes, zo noem ik het maar even. Best gezellig. En er is veel te wandelen. Vlak voor de haven ligt het eiland Saeseon dat met een hangbrug te bereiken is en waar je op keurige paden een hele moie wandeling om het eiland kunt maken. Veel mensen klimmen over de hekjes en gaan verder over de rotsen. Ik heb ook een aanvlieging maar doe het maar niet. Niet na een val, uitgegleden over notabene een markering voor blinden, waarbij mijn broek gescheurd is en de knie kapot. Inmiddels heeft een vriendelijke naaimevrouw de broek redelijk hersteld en de knie blij met de jodium behandeling en hetgeen dat verder in mijn EHBO etuitje is. De wond is herstellende. Dank u.

Het hostel, Jeju Hiking Inn, biedt kamertjes voor slaapzaalprijzen. En is inclusief fitness. Ik slaap namelijk op de zesde verdieping en het onvergetelijk dakterras is zelfs nog een verdieping hoger. En geen lift. Heel gezond dus. Ik heb een hoekkamer met ramen aan twee kanten en het waait lekker door. En, vol uitzicht op de baai. De eigenaar, mister Kim, heeft geen goede recentie op Hostelworld. Wel eens leuk om dat te lezen: Pro: The location is OK near airport bus station, convenient store and a walking distance to Segwipo Bus Stand. Nice roof top for relaxing.Room spacious enough for the price. Con: The owner Mr Kevin is one grumpy person. Didn't take bath most of the time thus makes him looks sluggish. Contrary to a hostel in Seoul, where the owner is friendly and happy to answer any question, i found Kevin is the opposite. He has no friendly look. The roof top is full with cockroaches and the utensil is dirty. Degene die dit heeft achtergelaten heeft zelfs opvattingen over het baddergedrag van Kevin Kim. Zo zot kan het worden. En dan die kakkerlakken op het dakterras. Zijn er in Maleisie geen kakkerlakken dan (Anonymous, Malaysia, Male, 31-40)? Maar goed, ja er waren kakkerlakken maar ze vielen niet aan en meneer Kim was wat kort af maar dat kwam ook omdat hij geen expert Engels was. De dame die hem bijstond, ik denk zijn moeder, is een schatje. Zij maakt schoon en wilde iedere ochtend weten of ik "tskek out" was. No, clean sheet? No, thank you. De voorlaatste dag heeft zij mijn was gedaan. No money, free. Ik heb een door chocolaatjes voor ze gekocht. 1000 maal dank en mister Kim begon verlegen te giechelen. Dat was trouwens de standaard reactie van de "grumpy mister Kevin (Kim) als ik binnen kwan of ging, hij begon te giechelen. Wel apart voor een tamelijk grote en gezette man. Het dakterras was de plek om te ontbijten en 's-avonds de opgewarmde luchbox te genieten. En gasten te ontmoete. De eerste avond al een Pools/Duits stelletje waarvan zij wat NL sprak omdat ze in Venlo desingn academy deed. En de laatste avond te lang opgebleven met een NL jongen die in Seoul stage ging lopen en met twee vriendinnen alvast wat aan het rondreizen was. 

Van de vijf dagen op Jeju eiland heb ik twee dagen regen en drie dagen dagen droog gehad en de laatste dag zelfs overwegend zon. De laatste dag naar de verste waterval gelopen, Jeongban. Ze zeggen hier dat het de enige waterval is die direct in zee klettert. En, dat moet gezegd worden, het is wel bijzonder. Je kunt met een trap de rotsen af en tot vlak voor de waterval staan. Net als overal ben je nooit alleen en een hele menigte is de rotsen agedaald om elkaar op de foto te zetten. Met de waterval op de achtergond. Op een gegeven moment kwam er een meneer op mij af om te vragen of ik ook niet eens op de foto moest. Zo is geschied.

Niet alles gaat van een leien dakje. Een ticket voor Seoul met Asiana airwys kon wel maar betalen moest dan wel met een Koreaanse creditcard en die heb ik dus niet. Mister Kim bevestigde dat probleem. En reisbureaus wist hij ook niet omdat iedereen hier alles online regelt. Met Korean airlines kon het wel maar dat ging meteen $ 112 kosten, meer dan twee keer zo veel als met Asiana. Dus zat er niets anders op dan de bus naar het vliegveld te pakken om aan de balie van Asiana een ticket te kopen. Geen straf want Jeju is een mooi eiland om een busritje te maken. Met de airport limosine bus. Duur vinden ze hier; 5000 won voor een enkele reis. Dat is 3,40 euro voor een busrit van anderhalf uur. Valt wel mee dus.  

Seoul, donderdag 11 juli 2013

Gistermiddag aangekomen in Seoul. Goede verbinding met de stad vanf het vliegveveld Gimpo. Het lijkt mij een prettige stad. Orange Guesthouse is een prettige plek; een groot huis midden in de stad, met tuin en terras. Mijn kamergenoot, een Koreaan, vraagt of ik juist omdat het Orange house heet dit guesthouse heb gekozen. Ik leg hem uit dat een Hollander daar niet om geeft maar eerst let op de prijs en vervolgens of het een beetje schoon is. De eerste overweging was voor mij aanleiding om verder te kijken en toen de reviews okay waren was de keus gemaakt. Het is ook wel een grappige buurt, veel cafeetjes met een terras. Voor avondeten valt dat niet mee, de Koreaanse restaurants zijn een binnengebeuren achter stijf gesloten glazen deuren en de airco een puntje lager. En dat terwijl het niet heet is, 26 graden met een briesje. Uiteindelijk vind ik wat met terras maar dat dwingt mij tot pasta. Het is Italiaans. Maar wel een terras. Ik kies het voor mij meest veelbelovend gerecht; spaghetti with garlic and spicey sauce. Het terras wordt voorts bevolkt door honden meisjes. Kleine meisjes met hondjes in aangepaste grootte. Wel schattig want ze zijn tussen de hapjes en slokjes door bezig elkaar met de hondjes, drie in getal, op de foto te zetten. Het getoonde resultaat levert enthousiaste geluidjes op. Ook voorbijgangersmeisjes zijn verrukt bij het zien van de schatjes. Eentje is minder schatiig dan het lijkt; het witte kreng probeert een vriendelijk uitgestoken handje eraf te bijten. Kortom een plezierige avond.

De donderdagmorgen is droog begonnen maar tijdens het ontbijt begint het te regenen. Inmiddels, 10 uur, is het minder aan het worden. Als het helemaal droog wordt ga ik de stad in. Met of zonder plu. Ik ben benieuwd. 

Seoul is een stad van meer dan 10 miljoen mensen en met de voorsteden mee zelfs meer dan 25 miljoen. Dus niet veel minder dan Tokio maar voor mij toch heel anders. Natuurlijk veel hoogbouw maar daar tussen door hele gezellige plekken met mensen die zich duidelijk vermaken. En duidelijk meer Aziatisch. In Hongdae, het stadsdeel waar mijn guesthouse ligt, is het vooral rondom de Hongik Universiteit heel erg straat gezellig; kleine eethuisjes, winkeltjes, veel mensen over straat. 

Dat geldt ook voor de wijk Insa-Dong. Op een terras in de stromende regen, gelukkig onder een scherm. Ben ik twee uur blijven zitten, kijken naar de zich voortspoedende mens en de bijna botsingen van parapluies. En dan nog, ondanks de hevige regen, krijgen mensen het voor elkaar om met in de ene hand de parapluie in de andere hand de smartphone intensief te bedienen. De lunch is rijstpap met inktvis. Hier is het een delicatesse. Specialiteit van het huis. Absoluut niet fijn, rijst in water en stukjes inktvis. Maar goed, alles moet geprobeerd worden en ik had eerder de rice porridge gegeten in Shanghai en daar vond ik het al geen moer aan maar nu dacht ik dat de Koreanen daar wel wat van konden maken. Niet dus. Het avondeten is exotisch; in een afhaal maar ook hier opeten tent verkopen ze Nasi Goreng. De jongens achter de balie weten niet wat het is en dat het iets uit Indonesie is maar maken het wel. En nog lekker ook. Goed gedaan!

In de avond party in het guesthouse. Meestal wel een keer in de week begrijp ik. Nu ter gelegenheid van het vetrek van mijn kamergenoot die hier een paar maanden heeft gewoond. En nu naar zijn vriendinnetje in Portugal. Er is zelfs gekookt en er is veel drank. Daar spugen ze hier niet in. De party wordt voortgezet in de kroeg aan de overkant; Joon's. Jesper de eigenaar van Orange Guesthouse betaalt, daar staat hij op. Joon is eigenlijk kledingontwerper maar met een kroeg is het beter verdienen. En bovendien houdt hij wel van een feestje. En hij is niet de enige.

Seoul, vrijdag 12 juli 2013

Tengevolge van van gebeurtenissen de vorige avond wordt het vandaag wat later dan geplanned. Aan het ontbijt is het tamelijk stil. Maar toch op weg. Eerst een lunch gepakt. Een andere specialiteit uitgeprobeerd; koude noedelsoep. Eerlijk zeggen? Dunne spaghetti in een soort dunne tomatensoep. Voorlopig dus mijn laatste koude noedels. Geeft niet. Voordat het grote Seoul station in gebruik werd genomen was er een oud station. En het leuke is dat ze dat niet gesloopt hebben en zelfs gerestaureerd. Ziet er goed uit en is nu als expositie ruimte in gebruik. Verder naar een rivier die eerder onder het asphalt was gewerkt maar in 2005 weer in ere is hersteld en nu een attractie en rustplek is geworden van bijna 6 kilometer lang. Helaas, helaas, helaas waren alle toegangen naar beneden afgesloten. Te veel regen en dus tikkeltje te wild amigo. Maar kijken mocht. Maar dat leidde tot een andere verrassing; nu ik niet zoals ik mij had voorgenomen beneden langs de rivier kon lopen, ben ik de buurt ingegaan. En dat was heel erg bijonder tussen de rivier, de Cheonggyecheon, en het metrostation Euljiro 3-ga ligt een wijk volgepakt met kleine metaalbedrijfjes. Machienebankwerkers, plaatwerkers en zelfs een (metaal) gieterij. En dat veelal in ruimtes van drie bij vier meter. En de straatjes waren zeker niet breder dan anderhalve meter. En natuurlijk ook de nodige bedrijfjes die onderdelen, schroeven en plaat verkochten. In een ander gedeelte waren zelfs glasblazers aan het werk. En weer in een ander deel electronica, maar dan anders. Heel veel tweedehands, zelfs opgeknapte cassettedecks en platenspelers. Zeer wel bestede middag. Moegelopen naar "huis". Een kant en klaar maaltijd gekocht bij de convenience store. Rijst, vlees en koolsalade en twee sauzen. In de magnetron met die handel en het was lekker.